Mijn oog valt op een bijdrage van Lianne Hoogeveen in de Correspondent. “We moeten af van het label ‘hoogbegaafd'” lees ik. Ik heb het eerder gehoord, maar besluit het toch te lezen. Het artikel begint met een aantal ‘misvattingen’ over hoogbegaafden. Zo zouden ze volgens Hoogeveen niet van nature perfectionistischer en sensitiever zijn, omdat er ook heel intelligente mensen zijn die helemaal niet zo sensitief zijn, en minder slimme mensen bestaan die ook ontzettend perfectionistisch zijn. Volgens mij gaat die redenering niet op. Dat niet bij álle hoogbegaafden álle kenmerken van hoogbegaafdheid in gelijke mate aanwezig zijn, betekent niet dat deze niet van toepassing zijn. Evenmin betekent de aanwezigheid van diezelfde kenmerken bij niet-hoogbegaafden, dat ze niets met hoogbegaafdheid te maken hebben. Volgens Hoogeveen is er maar één gemene deler: dat hoogbegaafde hoge capaciteiten hebben. Volgens mij verwart Hoogeveen intelligent/hoog-presterend hier met hoogbegaafd. Er zijn vele wetenschappers die veel uitgebreidere omschrijvingen hebben gegeven van hoogbegaafdheid waar ook zijnskenmerken (Tessa Kieboom, Dephimodel) en overprikkelbaarheden (Dabrowski) in naar voren komen.